אַ ברונעט גײט אַרײַן אין אַ רוסישן באָד, טוט זיך אױס, טוט אױס די ענג קורצע הייזלעך און פּיצעט אַף דער פּאָדלאָגע. דערנאָך זי שאַוערז איר נאַטירלעך טיץ און כערי לאָך און סטאַרץ מאַסטערבייטינג. די מיידל ריקט זיך אַוועק, ינסערץ איר פינגער אין איר לאָך און אין איר אַנוס אין פאַרשידענע שטעלעס ביז זי אָרגאַזאַמז.
איך װיל אַ דרײַזאַם
וולאדימיר, קום צו מיין אָרט.
ס׳האט זיך אלץ אנגעהויבן תמימותדיק, די מײדלעך האבן זיך געמאכט, ערשט מיט װײכע קישנס. און דאַן האָט די שפּיל אָנגעהויבן אָננעמען אַ דערוואַקסענער כאַראַקטער, איז פאַרשטייט זיך, דער האַרטער האָן פונעם ברודער איז געווען דאָס פאַניסטע צאַצקע, וואָס מע קאָן שלאָגן און שטופּן אין דיין לאָך, די שוועסטער האָבן זיך נישט געקענט אַנטקעגנשטעלן אַזאַ זאַך און האָבן זיך ערשט אויסגעדריקט און געשטעקט הענט, און דעמאָלט מיט די מויל, מאַזלדיק ברודער.
דאָס איז דאָס ערגסטע וואָס איך האָב געזען. דאָס איז דאָס ערגסטע!
פייער